Troost

‘Hoe troost ik iemand die verdrietig is?’

Vroeg één van de deelnemers tijdens de coachopleiding.

‘Wat doe je als één van je kinderen verdrietig is, bijvoorbeeld als een ander kindje lelijk heeft gedaan?’ vroeg de opleider haar.

Dan zeg ik tegen mijn kind: ‘Dat is ook niet leuk.’

Een eyeopener vond ik het.

Niet zeggen dat het morgen anders zal zijn; geen cursus omgangskunde met een pestkoppie. Ook niet meehuilen.

Enkel erkennen en bevestigen dat het inderdaad niet leuk is.

Want niet alles is leuk in het leven. Dit accepteren blijkt niet makkelijk. We zijn goed in het vermijden van pijn. Door snel iets positiefs te zeggen, tips te geven of de pijn weg te wuiven.

We zijn verleerd elkaar te troosten, kunnen de pijn bij onszelf en een ander moeilijk zien. Daarom willen we optimistisch blijven en het snel fixen met positieve woorden.

Toxic positivity wordt dat wel genoemd. Vanwege het averechtse effect. Want net als het verdrietige kind, gaat jouw bange, verdrietige of boze vriend(in), partner of collega zich niet beter voelen van peptalk en positieve tips. Je geeft ze eerder het idee dat bang, boos of verdrietig zijn niet mag.

Terwijl dat niet je bedoeling is.

Hoe troost jij iemand die dat nodig heeft?